A Poem that inspired me to a greater extent.. Suppose to be written sometime b/w 300BC to 300AD.

__________________________

யாதும் ஊரே, யாவரும் கேளிர்,

தீதும் நன்றும் பிறர்தர வாரா,

நோதலும் தணிதலும் அவற்றோ ரன்ன

சாதலும் புதுவது அன்றே, வாழ்தல்

இனிதுஎன மகிழ்ந்தன்றும் இலமே, முனிவின்

இன்னாது என்றலும் இலமே, பின்னொடு

வானம் தண் துளி தலைஇ ஆனாது

கல் பொருது இரங்கும் மல்லல் பேர்யாற்று

நீர்வழிப் படுஉம் புணைபோல் ஆருயிர்

முறைவழிப் படுஉம் என்பது திறவோர்

காட்சியின் தெளிந்தனம் ஆதலின் மாட்சியின்

பெரியோரை வியத்தலும் இலமே,

சிறியோரை இகழ்தல் அதனினும் இலமே.

(கணியன் பூங்குன்றன், புற நானூறு, 192).

In English:

To us all towns are one, all men our kin,

Life's good comes not from others' gifts, nor ill,

Man's pains and pain's relief are from within,

Death's no new thing, nor do our blossoms thrill

When joyous life seems like a luscious draught.

When grieved, we patient suffer; for, we deem

This much-praised life of ours a fragile raft

Borne down the waters of some mountain stream

That o'er huge boulders roaring seeks the plain

Tho' storms with lightning's flash from darkened skies.

Descend, the raft goes on as fates ordain.

Thus have we seen in visions of the wise !

We marvel not at the greatness of the great;

Still less despise we men of low estate.

Kaniyan Poongundran, Purananuru - 192(Translated by G.U.Pope, 1906)